Zo ! De taak die ik mezelf had opgelegd is tot een goed einde gebracht. Weliswaar een aantal weken later dan ik gepland had. Onvoorziene omstandigheden ...
Voor ik op reis vertrek lees ik veel over het land van bestemming. Zo weet ik tenminste waar de gids het over heeft ;-)
Ik maak graag foto's. Ik verwacht er veel van om dan thuis te constateren dat de foto's van de eeuw er weer niet bijzitten.
Een weblog bijhouden is één manier om je herinneringen te bewaren. Ik word ook al een dagje ouder !
Ik hoop dat de welwillende lezer er genoegen aan beleeft en misschien zijn kennis wat kan uitbreiden. Nooit te oud om te leren en zo blijven we ook als mens groeien.
Intussen zijn er al nieuwe plannen gemaakt. Weer zo'n ' onmogelijke ' bestemming ! Ik krijg dikwijls de opmerking : ' waar ga jij het toch altijd zoeken ? '.
Het doel is Oezbekistan en Kyrgystan.
Ik beloof plechtig dat ik, als ik oud en versleten ben, nooit verder dan Blankenberge op reis zal gaan. ;-))))
PS. reageren mag altijd !
zondag 14 december 2008
Leesvoer 4 – het groene boekje : uitspraken over de vrouw
Discrimination between man and woman is a flagrant act of oppression without any justification.
Motherhood is the female’s function, not the male’s. Consequently, it is unnatural to separate children from their mother. Any attempt to take children away from their mother is coercion, oppression and dictatorship
To demand equality between man and woman in carrying heavy weights while the woman is pregnant is unjust and cruel.
To demand equality between them in fasting and hardship, while she is breast-feeding, is unjust and cruel. To demand equality between them in any dirty work, which stains her beauty and detracts from her femininity, is unjust and cruel.
Education that leads to work unsuitable for her nature is unjust and cruel as well.
The East regards her as a commodity for buying and selling, while the West does not recognise her femininity.
En dan beweren wij dat vrouwen in de Islam worden onderdrukt !
Leesvoer 3 – Weetjes
1. Libya is not as conservative as its repuation goes. The ban on alcohol is true, and should be rigorously respected. You may still, being invited to a private home, be offered alcohol. In such a case, accepting is safe.
2. The Libyan woman is less liberated than the Tunisian, but more than the Egyptian.
3. Discussing politics with Libyan locals is not terribly dangerous, but prepare for a different view upon the world than you meet elsewhere. Still, Libyans are less hostile to Western societies than Muslims in general
4. As long as you stay on the main routes, Libya is a very safe country to travel in. Today there is nothing to fear from officials and police
5. ‘ Buraq Air provides full charter services. With its professional dedicated staff, we provide a high quality and reliable air charter service for corporate, executive and passenger travel ‘. Zeker en vast ‘reliable’. Dat hebben we gemerkt in Benghazi.
6. Benzine kost € 0.10/l
7. Elektriciteit en water zijn gratis. Daarom zijn veel Libiërs te ‘ lui ’ om overdag de lichten te doven.
8. Bij het surfen vind ik dezelfde foto’s als degene die ik nam.
9. Nu weet ik dus ook waarom je om de zoveel km een controlepost moet passeren. Als er iets gebeurt weet men waar men moet gaan zoeken : tussen 2 checkpoints !
Leesvoer 2 – Waar komt de naam Libië vandaan ?
De Egyptenaren beschouwden buitenlanders veelal als hesy (kwaadaardig, ellendig) en schreven weinig over cultuur van derden. Namen worden wel eens genoemd, zoals Tehenu en de Temehu. Toch waren er later waarschijnlijk zelfs Berbers die het tot Farao van Egypte brachten, toen Sjosjenq I de Egyptische troon besteeg ( 22e dynastie ).De jaartelling van de Berbers begint zelfs vanaf die datum. Sjosjenq noemde zichzelf Heer van de Meshwesh (of Ma) en de stichter van de volgende dynastie : Heer van de Libu. Deze Meshwesh en Libu hadden zich in de eeuw daarvoor in het noorden van Egypte gevestigd en speelden een grote rol in het Egyptische leger. Libië is later door de Grieken naar deze Libu vernoemd.
Leesvoer 1 – de Touaregs
Touareg kruis
De Touareg zijn een Berbervolk van nomadische veetelers in de Sahara en Sahel. Zij noemen zichzelf ‘ Kel Tamasheq ‘ (ook wel uitgesproken als Tamahak of Tamazeq).
De naam Touareg komt waarschijnlijk van Targa : de naam die zijzelf geven aan de regio Fezzan in Libië. Veel Touareg stammen traceren hun oorsprong naar deze streek, of streken in Noord Algerije en Zuid Marokko, met name de Tafilalt en Ktawa.
Uit hun taal, het Tamasheq, valt op te maken dat de Touareg in ieder geval contact hebben gehad met Romeinse en Punische bewoners van Noord Afrika, voor zij in zuidelijke streken belandden. De Touareg kennen een eigen schrift - het Tifinagh - dat direct van het Punische alfabet is afgeleid.
Een andere naam die zij voor zichzelf gebruiken is Kel Tagelmoust wat ‘ gesluierden ‘ betekent. De Touareg zijn vooral bekend geworden vanwege het feit dat bij dit Islamitische volk de mannen hun gezicht sluieren, en de vrouwen niet. Deze sluier wordt
Tagelmoust of Eghewid genoemd. In het Arabisch worden de Touareg daarom ook wel Mulathimin genoemd, hetgeen ‘ gesluierden ‘ betekent. De traditionele gezichtssluier is gemaakt van Alasho : een stof geweven in de Nigeriaanse stad Kano, en geverfd met natuurlijke indigo, die blauw afgeeft op het gezicht. Vandaar de bijnaam ‘ blauwe mannen ‘.
Het is een trots volk dat - als een van de weinig overgebleven stammen - nog een echt nomadenbestaan leidt. Binnen de Touareg stam zwaait de vrouw van oudsher de scepter. Zij bezit de tent, neemt de belangrijkste beslissingen binnenshuis en geeft de Touareg cultuur door aan haar kinderen. Helaas zorgt een combinatie van factoren ervoor dat deze fascinerende cultuur langzaam afbrokkelt.
Periodes van extreme droogte, repressieve regeringsmaatregelen en de macht van de Islam maken dat de Touareg zich gedwongen zien zich op één plaats te vestigen. De Touareg vrouw verandert zo langzaam van een sterke matriarch in een ondergeschikte. Toch zorgen moed en kracht ervoor dat de vrouwen blijven strijden voor hun trotse cultuur en op zoek gaan naar verbetering.
Touareg is een volk dat grensloos is. Zij reizen door de Sahara en naar landen rond de Sahara. De Touareg zijn te vinden van Marokko tot aan Burkina Faso. Zij hoeden schapen en geiten en smeden zilveren sieraden als bron van inkomsten. De mannen dragen de hoofddoek en de vrouwen erven het vermogen. Een gemengd volk tussen berber en creool.
Verwonderlijk dat de Touareg smeden, die geen werkplaats hebben, geen zagen en geen boorgereedschap kennen, zulke meesters zijn in het vervaardigen van sieraden.Hiervoor gebruiken zij voornamelijk zilver. Het metaal dat volgens hen geluk brengt en natuurlijk goedkoper is dan goud.
Het Touareg kruis en de amulet hebben de Touareg sieraden bekend gemaakt.De vorm van de kruisen varieert per regio. Kettingen worden uitsluitend door vrouwen gedragen.Mannen dragen amuletten. Zij hebben ook tasjes om hun nek en gebruiken een gewichtsamulet als hanger aan hun tugelmus ( hoofddoek/sluier). De sieraden hebben een geometrische vorm met een uitgesproken symmetrie ( zie foto ).De vormen bevatten cirkels, punten, rechte lijnen, gelijkzijdige driehoeken, vierkanten en zigzag lijnen. Er worden motieven van de heuvels en de wegen uit de Sahara meegegeven. In het alfabet van de Touareg, geeft de vervaardiger zijn naam mee op het door hem vervaardigd stuk.
Dag 12 – Tripoli – Brussel
de Alpen
Zo vroeg opstaan. Dat doet echt pijn. Nog eens goed rondkijken … niets vergeten ?
Mijn koffer gaat heel makkelijk dicht. Er waren ooit wel andere tijden …
Vermits ik als enige op de 2e verdieping logeer besluit ik mijn valies zelf in de lobby af te leveren. De beschikbare tijd is erg nipt berekend.
Na het ontbijt gaat het richting luchthaven. Het is nog aardedonker. Jean-Paul gaat mee tot aan de incheckbalie. Hij mag niet verder met ons mee. We danken hem hartelijk en nemen afscheid tot de volgende reis.
Gelukkig is er koffie, een rokerskot en fax free winkels. Wonder boven wonder kost parfum hier meer dan op Zaventem. Ik koop toch een slof sigaretten : € 6, een koopje. Imitatie blijkt achteraf.
Het vliegtuig vertrekt op tijd. Ik ben moe en val in slaap. Er is ook wat verwarring over het aankomstuur. Komen we om 10u50 aan of om 11u50 ? Het is 11u. Ik vermoed dat er op vele plaatsen paniek is uitgebroken bij de thuisblijvers. Mijn chauffeur slaapt nog. Maar de vervangster is onderweg. Dank je, Marijke !!!!
De bagage laat een hele tijd op zich wachten. Zouden de koffers 3 x gescand worden ? Is dit een risicovlucht voor de veiligheidsmensen ? Het lijkt erop ! Eindelijk begint de bagageband te draaien. We leggen de koffers op een bagagewagentje en gaan naar de uitgang. De douanebeambten hebben geen zin. Goed zo !
In de aankomsthall staat onze familie te wachten. We zeggen dag en nemen afscheid. Het was weer een tof gezelschap. Een mooie reis om niet makkelijk te vergeten.
Zoooooo koud is het buiten. Ik bevries. Oh, was ik maar in Libië gebleven !
Leptis Magna - museum en amfitheater
diep onder de grond : de toegang voor de gladiatoren en de wilde dieren
de geschenken die de grote leider krijgt van
staatshoofden of de bevolking worden
tentoongesteld in musea.
Dag 12 – Tripoli – Leptis Magna
De bus brengt ons naar de site. Een hele grote site !
Leptis Magna is de best bewaarde Romeinse site aan de Middellandse Zee.
Een van de belangrijkste monumenten is de boog van Septimus Severus.
<-----
De sociale contacten werden onderhouden in de baden van Hadrianus. Deze baden laten ons toe om een beeld te vormen van de enorme luxe waarin de Romeinen toen leefden. Na een periode van groei kwam een tijd van verval. In de 11e eeuw werd de stad volledig opgeslokt door de oprukkende duinen. Toen archeologen in de 20e eeuw begonnen met hun opgravingen, waren ze verbaasd over hoe goed de site wel bewaard is gebleven.
Hier zijn we niet alleen. Iedere buitenlander ziet dit bezoek als een verplichte optie. Maar op vrijdag zijn ook de Libiërs vrij.
De boog van S. Severus is prachtig. Het amfitheater is heel groot. Grote delen hebben de tand des tijds heel goed doorstaan.
Er worden honderden foto’s genomen. Maar ik ben moe na al dat reizen en eigenlijk is Leptis Magna voor mij geen hoogtepunt. Ik heb mijn hart verloren in de Ubari woestijn.
Na het bezoek worden we losgelaten op de souvenirwinkeltjes. ;-) Waarschijnlijk is dit onze laatste kans om nog wat geschenkjes te kopen.
Nadien gaan we eten en dan bezoeken we het museum. Bij het binnengaan botsen we onmiddellijk op een reusachtig portret van onze grote leider. In het midden van de hall staat een imposante draaitrap. Ruimte die men beter had kunnen gebruiken voor het tentoonstellen van de beelden, enz. Staf krijgt er grijze haren van.
Op weg naar Tripoli houden we nog een paar keer halt voor een foto shoot.
En ja hoor ! We kunnen nog een uurtje naar de souq ! Ik koop een mooie djellaba. Te duur maar veel tijd om te marchanderen is er niet.
Grrrrr ! Later blijkt dat ik toch de verkeerde maat heb gekocht. ( gelukkig heb ik hem intussen kunnen doorverkopen )
Grrrrr ! Later blijkt dat ik toch de verkeerde maat heb gekocht. ( gelukkig heb ik hem intussen kunnen doorverkopen )
Vandaag gaan we zeker vroeg naar bed. Het was een mooie maar vermoeiende dag. De reis zit erop. We moeten om 5 u opstaan voor onze terugvlucht naar Brussel. Dikke zucht !
nog prentjes
een klein Touaregskedeze jongeman keek nogal op. een bestelling van 8 cappuchino's
schoenmaker in Ghadames
schoenmaker in Ghadames
koperslager souq Tripoli
de oases
een droge oase
een supporter van de grote leider
een supporter van de grote leider
weer goed kijken ! in het midden van de foto 5 zwarte stipjes : wandelaars. in zo'n hitte duinen beklimmen ?
van mensen en dingen
Jean-Paul en onze 'dreamboy' Taha
de chauffeurs en onze couscous man
'onze' jeep
van deze jongeman kocht ik een mooie koperen antilope
Mohammed, de gids in Ghadames
dag 11 - Ubari woestijn – Sebha – Tripoli
amaai !! dat is hoog !
http://nl.youtube.com/watch?v=AsFvvE3Kivo : zonsopgang Ubari ( oase )
De schijnbaar oneindige zandvlakte wijkt voor een aantal heel erg mooie oases. Rond deze meertjes schijnen alle oosterse verhalen en legenden haast tastbaar te worden.
Ook hier proberen de Touaregs hun waren, te slijten. Ik wil vooral goede foto’s van hen nemen.
Aan de grootste oase gaan we koffie drinken. Wat dacht je ? Er staat ski’s en snowboards. Hé ? Ah ja, om te sandboarden ! De gerant heeft zijn tent volgehangen met spreuken van de grote leider en schotschriften over het westen. Sigaretten kosten € 3 of $ 3 of 3 Dinar. Hallo ? Er is wel een klein verschilleke. 3 Dinar is 60 BEF !!!!
Sommige heldhaftige toeristen nemen een duik in de water. Als je heel ziek wil worden moet je dat vooral doen.
Onze chauffeur, Abdellah, wil indruk op ons vrouwen maken en rijdt nogal wild en woest van een hoge zandduin. Baf ! We worden dooreen geschud. Hij heeft met het chassis de grond geraakt. De bumper is ook gehavend. De baas zal niet blij zijn.
Hij spreekt 2 woorden Engels en 4 woorden Italiaans. Ik zit vooraan naast hem. Hij heeft al vanalles verteld waar ik niet veel van begrepen heb. Maar ‘ …., fuck, Diana ? ‘ begrijp ik wel. Ik kijk een beetje verwonderd, daarom herhaalt hij de vraag nog 2 keer. Ik lach eens onnozel. Nadien ontspint zich het volgende gesprek : ik vraag hem ‘ are you married ? ‘. Hij kijkt me niet begrijpend aan. ‘ Do you have a wife ? ‘ . Weer zo’n blik. ‘ You have woman ? ‘ Grote ogen. ‘ You have 2 woman ? ;-). Zijn Dinar valt ! Neen, neen, hij is zo vrij als een vogel. ‘ Me have man in Belgica. So, no fuck ! ‘. Hij kijkt teleurgesteld. Intussen hebben de passagiers op de achterbank het woord ‘fuck’ opgevangen. Viviane vraagt : ‘ wat is dat daar allemaal over fucken ? ‘ We krijgen er zowaar de slappe lach van.
De rest van de tijd kijk ik mijn ogen uit. Deze woestijn is zo onbeschrijflijk mooi.
http://www.youtube.com/watch?v=FZM2yyP2spc&feature=related : dit filmpje kan de realiteit niet weergeven maar het geeft toch een idee.
We rijden richting Sebha. Jean-Paul had ons verwittigd. Je rijdt over een duin en de woestijn eindigt. En zo geschiedt.
Na het eten nemen we afscheid van onze Egyptische couscous man. We rijden naar de luchthaven van Sebha. Ik beloof Abdellah dat ik foto’s zal mailen.
Wat een kleine luchthaven. Maar er is een rokerskot ! Dat Zaventem daar eens een puntje aan zuigt ! Het vliegtuig vertrekt op tijd. Een uur later landen we in Tripoli. De schrik slaat ons al om het hart maar we hadden een binnenlandse vlucht. Dus worden wij en onze koffers geen 37 keer gescand.
Ons busje staat al te wachten, met chauffeur uiteraard. Hij brengt ons naar een mastodont van een hotel. Jean-Paul gebiedt ons om de inhoud van de minibar op te schrijven zodat we geen discussies krijgen bij het vertrek zaterdagmorgen.
We haasten ons aan tafel. Een buffet ! Lekker ! Maar het is wel koud in het restaurant. Nadien gaan we nog een koffie drinken en laten de dag nog eens voor ons oog passeren.
Ik slaap als enige op de 2e verdieping. De anderen hebben kamers op de 4e etage. De kamer heeft geen sleutel. De deur gaat open met een kaart … waar geen nummer opstaat. Ik herinner me het nummer niet. Ik probeer heel stil alle deuren uit maar geen Sesam, open u. Er zit niets anders op. Ik moet het nummer aan de receptie gaan vragen. Ze vragen mijn naam. ‘ Rollin eyes ‘. Natuurlijk vinden ze die niet terug. Ik moet al half over de balie kruipen om mijn naam te vinden op het pc scherm. Aha ! Ik had dus de kamers aan de verkeerde kant van de gang geprobeerd.
Morgen wordt de hele dag gewijd aan een bezoek aan Leptis Magna, wat het absolute hoogtepunt van de reis zou moeten zijn. Ik ben benieuwd !
Abonneren op:
Posts (Atom)
