Vanmorgen wisselen we de bus in voor 4x4 terreinwagens ( met Toyota geen problemen, zal later blijken ).
We rijden terug richting Ubari. De chauffeurs laten ons achter aan een café terwijl zij even verderop gaan tanken. Uit de banden laten ze lucht ontsnappen. Het landschap leent zich niet tot het rijden met strak opgepompte banden.
De toiletten worden schoon gehouden door een erg zwarte jongeman. We geven hem een flinke fooi. Hij lacht zijn hagelwitte tanden bloot. Petje af ! Een Islamiet die toiletten poetst voor westerse vrouwen.
Dan begint onze verkenning van de Fezzan-regio, een streek die de faam geniet één van de indrukwekkendste en mooiste woestijnlandschappen ter wereld te bieden.
De Akakus woestijn is een steenwoestijn. Ik was in de veronderstelling dat woestijn gelijk staat met zand. Niet dus ! Sahara is het Arabisch woord voor woestijn. M.a.w. voor de Arabieren is de Simpson woestijn in Australië evengoed de Sahara.
We kijken onze ogen uit. Voor de rest moeten we ons goed vasthouden want de chauffeurs rijden geregeld zeer snel. Op open vlakten rijden ze ‘koerske’. Ik geniet. Ik rijd mee in de laatste 4x4. Het zand en het stof dat door de vorige 3 wordt achtergelaten doet me denken aan westernfilms.
De lunch wordt de volgende dagen geserveerd door de mensen van de volgwagen : de couscous noemen we ze. Zij zoeken een mooi schaduwrijk plekje uit, dekken de tafels, koken, enz.
Uit het niets duiken er Touaregs op die hun waren aan de man en de vrouw willen brengen.
Plasstops ? Achter een boom of een grote rotsblok. Het echte avontuur ;-)
Plasstops ? Achter een boom of een grote rotsblok. Het echte avontuur ;-)
In de late namiddag bereiken we de Magic Lodge. Ik heb een tent voor mij alleen. Drie bedden ! Iedere tent beschikt over een badkamertje met boiler. Vermits men niet erg vooruitziend is geweest loopt de badkamer onder tijdens het douchen. Maar het is zalig om al het stof en het zand van je af te spoelen. Eigenlijk heeft het niet veel zin want als je buitenkomt sta je weer in het zand.
Na het avondeten drinken we nog een thee in de tent van de plaatselijke Touareg. Rond 23u wordt de generator stilgelegd en verdwijnt het tentenkamp in het donker. Je kan de stilte horen. De wind speelt zachtjes met de tentzeilen. Ik slaap als een roos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten