dag 6 - Ghadames

Vandaag bezoeken we de ‘ parel van de Sahara ‘ : Ghadames.

Ghadames (Berber: ɛadēməs, Arabisch: غدامس ) ligt ongeveer 550 km ten zuid westen van Tripoli, dichtbij de grens van Algerije en Tunesië. De stad werd gebouwd in een oase. Ze is één van de oudste pre-Sahara steden.

Ghadames is een sfeervol stadje dat erin geslaagd is om haar architecturale pracht te behouden.

Eerst bezoeken we het Nationaal Museum. We maken er kennis met onze gids Mohammed. Hij spreekt een grappig maar heel verstaanbaar Frans. Hij is een verstokte roker. Elke kans grijpt hij aan om een sigaret op te steken, ‘ la dernière ‘, zegt hij dan.

Voor we de stad bezoeken krijgen we even de tijd om de souvenirwinkeltjes te bezoeken. Ik ontmoet een knappe ( ? ) Touareg, we raken aan de praat en ik beloof terug te komen om een foto van hem te nemen. ( ja, lap, we verlaten de stad via een andere poort ).

De overlevering van de geschiedenis van Ghadames wordt in ere gehouden door de oude mannen in de gemeenschap.

Over de periode voor de Romeinse overheersing is weinig geweten. In de 19de eeuw v. C. vielen de Romeinen de stad binnen en onder de leiding van Septimus Severus werd het de garnizoenstad voor het Derde Legioen. In de 6e eeuw werden de inwoners tot het christendom bekeerd door Byzantijnse missionarissen. Tijdens de 7e eeuw werd Ghadames bestuurd door Moslim Arabieren. De inwoners bekeerden zich tot de Islam. Tot in de 19e eeuw was de stad een belangrijke stop voor de trans-Sahara handelsroutes.

De stad is verticaal ingedeeld : het gelijkvloers werd vooral gebruikt als opslagplaats, op de 1e verdieping woonden de families, helemaal bovenaan de terrassen die gereserveerd waren voor de vrouwen.

Ghadames is een ommuurde stad. Er woonden 2 clans : de Beni-Walid en de Beni-Wazid ( beni = zoon van ). De Touaregs woonden buiten de stad. Het is een kluwen van steegjes waar je zonder gids compleet verloren loopt. Er is ook geen elektriciteit. Het is er wel erg koel. Mohammed vertelt honderduit.

In 1970 liet de overheid een nieuwe stad bouwen. Daar wonen de clans niet meer gescheiden. Er zijn niet echt moeilijkheden en men mag met iemand van een andere clan huwen.

Veel eigenaars restaureren hun huisje in de oude stad en verblijven er tijdens de hete zomer.

We gebruiken de lunch in een gerestaureerd huis. Het is prachtig versierd. Maar ik zou wel gek worden als ik er zou wonen. Vermits er geen elektriciteit was werden muren versierd met spiegels, …., alles wat maar een beetje blinkt. Het eten wordt geserveerd op een laag tafeltje. We moeten dus op kussens of op de grond zitten. Niet simpel als je zo lenig bent als een strijkijzer.

Nadien keren we terug naar het hotel. We krijgen een vrije namiddag. Het is veel te warm om te gaan wandelen. Ik ga op mijn terras zitten en lees een spannend boek. De uren vliegen voorbij. ‘s Avonds bel ik met Marijke. Ze verjaart vandaag. Ze staat in file op weg naar de Night of the Proms. Het regent. Wat ben ik blij met de warme Libische zon.