zaterdag 23 mei 2009

the end

Ik ben blij dat mijn reisverslag klaar is.
Gelukkig noteer ik alle dagen wat we gedaan hebben, wat er gebeurd is ...... zoniet zou er weinig te schrijven zijn :-).

Foto's van 9m pixels zijn van goede kwaliteit. Ik had er maar 1768 waarvan ik er ca 50 heb gewist. Om je foto's in een blog op te nemen moeten ze alleszins verkleind worden. Als je zoveel foto's hebt dan is het ook erg moeilijk om net die foto te kiezen die dat kleine beetje extra geeft aan de tekst.
Wat me opvalt : ik heb 5 soorten foto's. Bergen, blauwe tegels, mensen, water en bloemen.
( n.v.d.r. alle foto's zijn aan de betrokkenen getoond )

Ik heb heel veel geleerd over landen waar ik eigenlijk weinig vanaf wist.
Wie niet graag leest ... je kan ook prentjes kijken :-)

Tot de volgende ........

prentjes















foto van de laatste emir





















luchthaven Khiva









































































































naar huis






groepsfoto
















dag 14 ( 3 )

Nadien keren we terug naar het hotel. We worden verondersteld onze koffers te pakken en te rusten.
Maar het duurt nog zolang tot het avondmaal.

Samen met Frank, Rudy en Els neem ik een taxi naar het centrum. Het kost ons ieder € 1. De chauffeur is een Kirgies. Zijn Passat lijkt half afgebroken en valt aan elk verkeerslicht stil.
We bezoeken nogmaals het plein met het grote gedenkteken. Twee mannen zijn aan het filmen en kijken ons vreemd aan. Ze spreken ons aan. Werk ik voor National Geographic ??? Hoezo ??? Ahhhhhhh ! Op de geleende reistas staat het symbool van Nat. Geo. :-)
We lopen nog maar eens de Zum in. Frank heeft nog 1 prentbriefkaart nodig. Na een fris drankje nemen we een taxi terug naar het hotel. Een mercedes ! De chauffeur kent België, J.C. Van Damme natuurlijk !
Na het avondmaal trekt iedereen zich terug op zijn/haar kamer. Zou ik slapen of wakker blijven ? Ik kruip toch maar in bed.






in een Islamitisch land ?????













Om 23u45 worden we gewekt en om 00u45 vertrekken we naar de luchthaven. De vlucht is om 3u20. En maar wachten. De tax free shop stelt niets voor. Als we een kop koffie willen drinken moet de barjuffrouw eerst kopjes afwassen. Ze heeft er maar 4.

Allé, wijlle weg ! Om 6u15 plaatselijke tijd landen we in Istanbul. Ik koop nog gauw 2 sloffen sigaretten en parfum. Om 8u vertrekken we richting Brussel. Ik slaap veel, lees wat en verlang naar huis. Ik ben zo stijf als een plank als we rond 10u30 in Brussel landen.

We worden opgewacht door de douane en de politie. Hé ???? Natuurlijk word ik eruit gepikt met mijn tax free plastic zak uit Istanbul. Ik heb teveel sigaretten mee. Het maximum is 200 en ik heb er 400. Ik trek een bedremmeld gezicht, beweer dat ik niet beter weet en zweer dat ik het nooit meer zal doen. Het werkt ! :-)
Terwijl we wachten op de bagage nemen we afscheid. Ik ben gehaast. Regine wacht en ze heeft de avondshift. Het is druk op de snelweg.

Rond 12u arriveer ik bij Marijke. 45min later komt ze thuis met broodjes. Een martino !!!! Mmmmmm !
In Bekkevoort haal ik een aangetekende brief af in het postkantoor. Het is toch niet waar zeker ! We moeten terug naar Leuven. Marijke heeft mijn huissleutel op de tafel laten liggen. Om 14u30 ben ik eindelijk thuis.

Uitpakken, opruimen, wassen ... de post nakijken …
Mijn bioklok staat nog op + 4u. Ik ben nochtans heel moe. De foto’s beantwoorden aan de verwachtingen. De foto van de eeuw ontbreekt zoals altijd :-)
Het was een mooie en vermoeiende reis. Maar ik ben blij dat ik ze gemaakt heb. Ik heb nieuwe mensen leren kennen en veel geleerd over, voor mij, onbekende landen.
En nu sparen voor een volgende paashazen reis. ;-)


dag 14 ( 2 )


Ala-Archa is een natuurreservaat. Op nauwelijks een uurtje rijden van
Bishkek zitten we hier tussen de besneeuwde bergtoppen. Tijdens een
fikse wandeling door dit prachtige stukje natuur genieten we met volle
teugen van de indrukwekkende landschappen van dit bergland. Een
waardige afsluiter van deze reis.
Ik ben moe en het klimmen valt me moeilijk. Na een half uur keer ik terug. Staf en ik gaan koffie drinken. Gelukkig kan Madina de norse Chinese ( ? ) dame duidelijk maken dat we melk in de koffie willen.








We pick-nicken aan het water. Brrrrrrr ! Echt wel friskes !
Hier mag nu niets, seg ! :-)



dag 14 ( 1 )

Hoewel er in de Sogdische tijd reeds een nederzetting lag op de plaats van
de huidige stad, is er in Bishkek niets te bespeuren van het verleden. De
stad zoals we ze nu kennen werd pas gesticht in het midden van de 19e
eeuw als fort, door de khan van Kokand. Ongeveer 10 jaar later werd dit
fort ingenomen door de Russen en groeide uit tot een regionaal
marktcentrum. Bishkek werd een echte Russische stad, vermits de Kirgiezen liever in hun yurts bleven wonen.
Na de inval van het Rode Leger viel werd de stad ingelijfd bij de Sovjetunie en in 1826 omgedoopt tot Frunze, naar de Russische generaal die hier geboren werd.
Na de onafhankelijkheid in 1991 kreeg de stad haar oude naam terug.






Na het ontbijt brengen we een bezoek aan het museum dat eindelijk geopend is. We bekijken alleen de afdeling Kyrgyzstan.
Staf, Frank en JP worden wild van al het aangeboden borduurwerk. Het duurt dus wel even voor we vertrekken naar Ala-Archa.




dag 13 ( 2 )



In Bishkek maken we een wandeling door het park, langs het presidentiële paleis ennnnnnn de Zum.
We logeren opnieuw in het Golden Dragon Hotel.
























Lenin





Marx & Engels

Bishkek : de stad van grote monumenten en reusachtige pleinen








’s Avonds eten we in een Chinees restaurant. Staf verjaart op 13.05 en dat wordt uitbundig gevierd.

In het hotel drink ik nog een koffie samen met Frank. Nadien neem ik mijn koffer onderhanden. De gekochte wodka giet ik in lege plastic flesjes. De glazen flessen worden in kledij gerold. En dan … sectie maf !

dag 13 ( 1 )

We rijden terug naar Bishkek. Onderweg worden er fotostops gehouden en gaan we koffie drinken.








en dan is er koffie ! maar geen melk !







een énig bushokje


we willen de thuisbasis laten geloven dat deze bus ons 2800km heeft vervoerd

’s Middags eten we bij een Kirgizische familie. Echt bij de mensen thuis !
De lage tafel staat overvol en ze is echt laag. Het is de bedoeling dat we op de grond zitten. Olalalala ! Dat wordt moeilijk voor Staf en mij. Maar we krijgen een stoel :-)
Onze schoenen moeten we bij de voordeur achterlaten. Iemand zegt me dat de puppy aan mijn schoenen aan het likken is. Achteraf merk ik dat het hondje Crocs wel lekker vindt. Hij likte niet maar beet !
De heer en dame des huizes kleden zich om in hun traditionele klederdracht en laten zich heel gewillig fotograferen.


Madina, Frank en onze gastheren











onderweg naar Bishkek

het resort !

het meer




het strand





de gelijkvloerse kamers














maar het zicht op de bergen maakt heel veel goed