Aleppo ( O6.O4 )

We verlaten de stad en brengen een bezoek aan het St. Simeonklooster. Volgens de legende zou Simeon hier 39 jaar ( of 42j ) boven op een zuil geleefd hebben. Wat iemand al doet om heilig te worden ! :-)

Vrijdag is zondag in Syrië. Schoolreizen vinden plaats op vrije dagen. Het krioelt er van de jongens en meisjes tussen de 12 en 16 jaar. Ontelbare keren moet ik vertellen hoe ik heet, waar ik vandaan kom, of ik op de foto wil met hen … Ik heb zelf maar 2 foto’s maar in Syrië zullen er heel veel van mij ‘ achterblijven ‘. Ik vind het heel leuk om contact te hebben met die jongeren. Ik amuseer me kostelijk.

Er lopen ook Amerikaanse toeristen. Zijn die de weg kwijt ????

Terug in Aleppo maken we een wandeling door de christelijke wijk. We bezoeken de Armeense Kerk van de 40 Martelaren.
( 40 soldaten werden gevangen genomen. Ze moesten hun geloof afzweren. Ze weigerden en werden overgebracht naar een bevroren meer. Daar moesten ze blijven rechtstaan tot ze zouden toegeven. Ze deden het niet en stierven de ‘marteldood’ )
We kennen de Armeense kant van het verhaal over de genocide maar niet de Turkse/Osmaanse versie. Misschien moet er toch wat gerelativeerd worden.

We bezoeken ook de Kerk van de Maronietten ( H. Marion ). Het is zeer uitzonderlijk dat dit gebouw kan bezocht worden. Deze kerk sluit nauw aan bij de katholieke.

Na de lunch in een prachtig restaurant gaan we op weg naar de Citadel, het visitekaartje van Aleppo. Ook hier enorm veel jongeren, meisjes met hun ‘ vriend ’, families met kinderen. Het gebouw is heel imposant. Trappen en nog eens trappen. Helemaal boven heb je een heel mooi uitzicht op de stad.

Een aantal vrouwen en mannen gaan ( gescheiden ) naar de hammam. Viviane, Chris, Frank en ik nemen een taxi naar een gezellig pleintje in de christelijke wijk. Ik betaal 20 S.P. of BEF 30. Voor die prijs ga ik niet te voet !

Nergens is er een plaatsje vrij op een terras. We besluiten om wat verder te wandelen. Het plein voor de Kerk van Maronietten staat bomvol mensen. Och ja, het is Goede Vrijdag. Na de plechtigheid gaan de gelovigen elkaars kerk bezoeken. De Maronietten bij de Armeniërs en omgekeerd …

Viviane en ik keren terug naar het plein. We kopen elk een heel mooi halssnoer. Na een lekkere koffie keren Viviane en ik met de taxi weer. Frank en Chris besluiten terug te wandelen. De taxichauffeur begrijpt geen Engels of Frans, hij kent het hotel niet. Gelukkig vind je hier overal vriendelijke mensen. Een jongeman snelt ons ter hulp.

In het Diwan hotel is een kamer vrij voor Viviane. Frank en Chris zijn zo lief om naar het Bashar Palace te verhuizen zodat ik in het Diwan kan overnachten. Ik vermoed dat ze het niet zo erg vinden vermits het Diwan een alcoholvrij hotel is. JP heeft cognac in zijn bagage. ;-)

Chris had zich bijna verbrand in de douche. Ik ???? Ik krijg koud water. Grrrrrrrrr !!

Via een telefoonlijn zou ik op internet ‘ geraken ‘. Forget it, baby ! Ik maak mijn verslag in Word en zal het naar Marijke mailen vanuit een internetcafé.

It’s way past my bedtime ! Morgen naar Palmyra.