Vertrek Jordanië ( O9.O4 )

We bezoeken onderweg eerst de Sint-Joriskerk van Ezraa. Deze ligt niet op de weg van de meeste toeristen. Als we aankomen blijkt er net een kerkdienst aan de gang te zijn. Het is een Grieks Orthodoxe kerk en 1500 jaar oud. De dienst is in het oud Grieks en het Arabisch. Ook wij krijgen een gewijd stuk ( echt ) brood aangeboden. Het smaakt naar kaneel. Vreemd dat wij welkom zijn, we zijn vreemden maar wel ‘ katholiek ‘. Na de dienst worden er buiten nog gebeden gezegd, ook in het Frans en het Engels.

Daarna rijden we naar Bosra. We stappen uit aan de Bab al Hawa ( de poort van de wind / van het westen ). De wandeling voert ons door de ‘ decumanosstraat ‘ en allerlei antieke resten naar één van de best bewaarde theaters ter wereld. Het werd/wordt goed beschermd door de Mamelukkenburcht die eromheen staat.
Dit is een antieke site maar tussen de resten staan huizen. Het doet vreemd aan. Ook hier plakkerige verkopers van kaarten en ‘ antiek ‘.

Viviane en ik hebben geen zin in al die trappen. We keren terug naar het plein voor de burcht en zetten ons in het zonnetje op een terras.

We gebruiken de lunch in het duurste hotel van de stad : het Cham Hotel.

Nadien rijden we verder naar de grensovergang Syrië-Jordanië. De weg is heel behoorlijk. Hij verbindt Aleppo met Saoedi-Arabië. Onderweg zien we opnieuw tentenkampen. Dit is een zeer vruchtbare streek. Ook waterrijk, hoewel het meeste water van de Golan Hoogte moet komen. Maar deze wordt al 40 jaar door de Israëli’s bezet.

Een verkeerde afslag is geen probleem. De chauffeur rijdt gewoon achteruit op de snelweg !!!!

We komen aan de Syrische grens. De chauffeur heeft een éénmalige toelating om ons naar Amman te brengen.
JP en Imad bieden zich aan bij de grenspolitie. Er is een probleem : men wil dat we ons één voor één zelf met ons paspoort aanbieden. Oplossing : de bus wordt geparkeerd en we moeten allemaal mee naar een ander bureau waar men onze namen zal ‘ afroepen ‘. We vragen ons af hoe ze onze namen zullen uitspreken. Blijkbaar komt de Syrische grenspolitie tot dezelfde vaststelling en we mogen vertrekken.

200 meter verder moeten we opnieuw ons paspoort tonen aan een strenge soldaat die de bus controleert.

We nemen afscheid van Imad, de Syrische gids.

Aan de Jordaanse grens moeten we weer uitstappen. Alle bagage moet uit de bus en die wordt heel grondig geïnspecteerd. Terwijl de grenspolitie onze paspoorten nakijkt kunnen we naar het toilet, iets drinken, geld afhalen aan de eerste automaat die werkt of geld wisselen.

Michael is onze Jordaanse gids. Hij is de zoon van Palestijnse vluchtelingen die in 1946 Israël verlieten.

De grensformaliteiten hebben twee uur geduurd. Pfffff ! We zijn toch geen terroristen ????

We komen aan in Amman, de hoofdstad van Jordanië. Hier ook een chaotisch mierennest net als in Damascus.

Ons hotel heet Het Amman Days Inn. Hier zullen we twee nachten blijven. Mijn kamer is iets groter dan een bezemkast. Ik moet de helft van het meubilair verplaatsen om mijn koffer te kunnen openen.
In het restaurant is er zeer veel lawaai. Nadien gaan we naar de bar. Ik vraag of hij open is, ‘ yes ‘ antwoordt de ober. Nadien blijkt dat de bar geopend is van 10 tot 18u.

De ‘ sleutel ‘ van de kamer is een soort bankkaart. Ik denk dat ik in nummer 607 logeer. De deur staat op een kier en ik schrik me rot. Als ik binnenga lijkt alles me vreemd. Uit het bed komt een verschrikte kreet. Oeps !!! Ik logeer in 609. Foutje ! :-)

Morgen vertrekken we om 8 u naar Umm Qyas. Daarna bezoeken we Jarash. Ik ben benieuwd.