Damascus

We zouden om 8u15 gewekt worden maar ik ben om 7u al wakker. Ik ga dan maar ontbijten. Voor de eerste keer ben ik ook de eerste aan het ontbijt. De koffie is vreselijk slecht ! Blijkbaar wordt er ‘kardamon’ bijgevoegd. Nooit van gehoord maar echt bweikes !
Na een praatje met onze Syrische gids, de heer Imad, is het tijd om te vertrekken.

Het autoverkeer in Damascus is even chaotisch als in Caïro. Toeteren en nog eens toeteren. Links inhalen, rechts inhalen. Het maakt blijkbaar niets uit.

We rijden voorbij de universiteit. Vrouwen lopen hier niet in burka rond. Het is zelfs een heel kleine minderheid. Anderen dragen alleen een sluier die de haren bedekt, of laarzen met naaldhakken, jeans en topjes.

Eerst bezoeken we het Nationaal Museum. Het is heel ouderwets. Maar het behoort samen met dat uit Caïro tot de belangrijkste van het Midden-Oosten. Van uitstallen heeft men weinig kaas gegeten. :-) De muurschilderingen van de Joodse synagoge zijn van topklasse.

De lunch gebruiken we in een sfeervol restaurant : het Umayyad Palace Restaurant. Lekker gegeten en ik heb toch niet kunnen weerstaan aan de zoete desserts !

Nadien wandelen we door de soek naar de Ommaydenmoskee. De vrouwen moeten een speciale mantel met kap aantrekken. Deze moskee werd door de U.N.E.S.C.O. herkend als werelderfgoed.

Het Al Azempaleis, uit de Osmaanse periode, is het grootste burgerlijk monument van de stad. Niet ver daar vandaan ligt de Al Azemmedrese, tegenwoordig een winkel, maar wie goed oplet kan de originele en interessante architectuur nog ontwaren tussen de prullaria. Ik zie een soort ponsmachine die me aan een orgel doet denken maar het is het patroon voor een zijden tapijt. Een oude man zit te weven. Eén meter per dag is het resultaat. Geen wonder dat deze wondermooie stof heel erg duur is.

De dag wordt afgesloten met een wandeling door de ‘christelijke wijk’ en een bezoek aan de Kerk van Hannaniah. De apostel Paulus werd in de buurt van Damascus van zijn paard gebliksemd. Een hemelse stem stuurde hem naar Hannaniah. I.p.v. de christenen te vervolgen werd hij een verdediger van het nieuwe geloof.

Voor we naar het hotel terugkeren rijden we naar de berg Kalsioen waar men een blik kan werpen op de stad Damascus. Het wordt stilaan donker en erg fris.

Ca 50 jaar geleden telde Damascus 5OO.OOO inwoners. Nu zijn er dat 10.000.000. De laatste jaren zijn er ongeveer 2.000.000 gevluchte Irakezen naar de stad gekomen. Dit maakt het leven voor de gewone Syriër duurder door de vraag naar woningen, voedsel, brandstof …

De dag eindigt met een diner in het hotel. Iedereen is enorm moe. Morgen moeten we al om 8u vertrekken naar Libanon.

PS. Ik kan mijn foto’s niet opladen. Ik ben de kabel vergeten :-((

Ik heb méér dan 2u geprobeerd om een draadloze verbinding met het www tot stand te brengen. Het kon alleen in de lobby van het hotel en heel dicht bij de server. Ik heb een paar ( Duitse ? ) zakenlui aangesproken. Blijkbaar kan je op internet via een onveilige verbinding. Norton en de firewall uitgeschakeld … alle mogelijke instellingen geprobeerd … geen resultaat. Ik mocht dan de pc van het ‘business center’ gebruiken. Pfffffffff traag ! Een qwerty klavier en Arabische tekens … Om een @ te typen heb ik zelfs hulp moeten roepen. Wat een m**de !
Uiteindelijk heeft die vriendelijke jongeman mijn laptop aangesloten op de server van het hotel. Zo heb ik 1 mail kunnen sturen. Een kreet om hulp voor het thuisfront. Ik heb geen zin om iedere avond uren bezig te zijn om mijn weblog ( proberen ) up-to-date te houden of mijn mail te lezen.

En nu sectie maffffffff !