JP mag alleen vertalen. De officiële gids moet de info verstrekken. Vermoeiend ! JP weet zeker evenveel als het niet meer is dan Michael.
De afstand van Amman naar Aqaba bedraagt 330 km. In Jordanië rijden geen treinen met uitzondering van goederentreinen die fosfaten vervoeren.
In 1912 waren de voornaamste steden met elkaar verbonden door spoorwegen, aangelegd door de Osmanen ( Turken ). In 1916 werden deze lijnen opgeblazen op bevel van Lawrence of Arabia ( wie heeft DIE film niet gezien ???? ).
De Palestijnse vluchtelingen die in Jordanië reeds jaren verblijven ( 1948 en 1967 ) wonen niet in tenten, zoals wij ons dat voorstellen, maar in stenen huizen. Ze hebben een Jordaans paspoort, gaan naar school, werken hier enz.
De vluchtelingen in Libanon hebben geen Libanees paspoort. Zij mogen daar dan ook niet werken. Zij willen nog altijd terug naar Israël. Maar Israël wil ze niet. Libanon wil ze kwijt. Zo kweek je natuurlijk terroristen.
De werkloosheid in Jordanië bedraagt 15 %. Hier geen ‘ dop’ ! Ouders moeten hun kinderen onderhouden. De Egyptenaren zijn de gastarbeiders in dit land. Ze doen het vuile werk en verdienen minder dan de doorsnee Jordaanse Jan met de pet. Waar heb ik dat nog gehoord ????
Om 8u vertrekken we met een splinternieuwe bus naar Umm Qyas ( de moeder ). Ooit moet dit het Schilde/Brasschaat van het Midden Oosten geweest zijn.
( We krijgen het gezelschap van een ‘tourist police ‘ man. Knap ventje ;-). Ook dit is verplicht. Hij moet ons beschermen en helpen. )
De stad had weinig belang voor de handel en de economie. Het was vooral een kunstenaarsstad. Er waren bv. 3 theaters. De site heeft geen merkwaardige resten maar ligt gewoon op een spectaculaire plek. De helft van het bezoek brengen we door op een terras met een redelijke lekkere koffie. Van hieruit kan je de Golan hoogte en het meer van Tiberias zien. Gewoonweg fantastisch !!!
We rijden terug richting Amman. We brengen een bezoek aan Jarash. We wandelen de site in via de Poort van Hadrianus. De restauratiewerken gaan nog steeds door.
We lunchen in het ‘ Jerash Restaurant & Rest House ‘. Veel rust gunt men ons niet. Het zit boordevol toeristen van allerlei nationaliteiten.
Eindelijk een warme zon !
We wandelen via de ‘ Zuidelijke Poort ‘ naar het enorme ‘ Ovale Plein ‘. Via de ‘ Cardo Maximus ‘ ( hoofdstraat ) gaat het verder naar de ‘ propyleeën van de Artemistempel ‘ en verschillende kerken uit de 6e eeuw.
Ik laat de kerken links liggen. Ik heb genoeg van de trappen en ik heb voldoende stenen gezien vandaag.
Ik wil mijn krachten wat sparen voor het bezoek aan Petra. Ik ga een poging doen om de 800 trappen van het klooster te beklimmen. Het is nu of nooit !
De zon duikt weg en de wind voelt koud aan.
Het bezoek eindigt in het theater waar 4 leden van de Desert Police een ‘ airke ‘ spelen. Trommels en … een doedelzakspeler. Tja, ook Jordanië was ooit een Brits mandaatgebied.
Nog een kop koffie en een snelle wandeling door de te toeristische soek. Als we aan het hotel aankomen begint het te onweren. Dat belooft niet veel goeds voor morgen. :-(
Het weer is zot. Normaal moet het hier al veel warmer zijn. Zucht !
Vandaag was het de eerste keer dat ik uitgebreid kon douchen met warm water !!!
Ik geef mijn pogingen op om wireless op het www te raken. Ik was nu even in het business center van het hotel. Pffffffff ! Geef mij maar Telenet !
Morgen staat in het teken van de mozaïek.
Ook een beetje goed nieuws. Vrijdag komen we terug naar dit hotel. Een douche en wat rusten voor we om 2u ’s nachts naar de luchthaven vertrekken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten